Het ontstaan van diamant
Diamant, een mineraal, is ontstaan in het binnenste van de aarde. Onder enorme druk en enorme hitte is koolstof gekristalliseerd tot diamant. Koolstof bestaat uit verbrand hout, net zoals roet. Wanneer koolstof enorm wordt samengeperst word het grafiet. Wanneer grafiet onder enorm hoge temperaturen, 1300 tot 2000 graden, en enorme druk, van duizenden atmosferen, wordt samengeperst ontstaat diamant. In diamanten hebben de koolstof verbindingen een viervlakstructuur. De atomen zijn in drie dimensies gebonden. Hierdoor is diamant het hardste materiaal wat in de natuur voorkomt.
Diamanten zijn zeer zeldzaam. Tot de 18e eeuw werden ze alleen gevonden in India. Hier komen ’s-werelds bekendste diamanten dan ook vandaan. In 1714 werden in Brazilië voor het eerst diamanten gevonden en later volgde er nog meer landen, zoals Zuid Afrika.
Geschiedenis van diamant
De geschiedenis van de diamant voert ons ver terug in de geschiedenis. Al in ca. 2500 v.Chr. zouden in China en India diamanten worden gebruikt om edelstenen te slijpen. In Europa zou de diamant in de 6e tot de 5e eeuw bekend zijn geworden. In het British Museum te Londen bevindt zich een Grieks bronzen beeld met onbewerkte diamant die uit deze tijd stamt.
Het ‘moderne’ diamant slijpen met een gietijzeren draaischijf, diamant poeder en olijfolie werd in 1456 uitgevonden door de Bruggeling Lodewijk van Berken. Dit vormde het begin van de diamantnijverheid te Brugge. Later verlegde deze activiteit zich naar Antwerpen. Na de val van Antwerpen vluchten veel gegoede Antwerpenaren naar Amsterdam. Dit vormde het begin van de nijverheid aldaar.
De grootste ongeslepen diamant die tot nu toe op aarde is gevonden is de Culinan. De Culinan was 3106 caraat (621,2 gram). Na het slijpen en kloven was het grootste stuk van de diamant, de Culinan 1, met 530,20 karaat een eeuw lang de grootste geslepen diamant. In 1988 is de Golden Jubilee, in opdracht van Beers, geslepen en was deze met zijn 545,67 karaat de grootste. Deze Diamant is sinds 1997 in het bezit van Koning Bhumibol van Thailand. Hij kreeg hem ter ere van zijn 50-jarige kroning jubileum.
Slijpvormen van diamant
Diamant kan in verschillende vormen geslepen worden. De meest bekende is de ronde, ook wel briljante genoemd. Bedacht door de Antwerpenaar Marcel Tolkowsky in 1919. Ontstaan door de wiskundige berekening en onderzoek naar lichtbreking en totale interne reflectie.
De meest voorkomende slijpvormen naast briljant zijn:
- Ovaal – 56 facetten
- Princess – 76 facetten, rechthoekige vorm
- Marquise, ook wel Navette – 56 facetten, lensvormig.
- Peer – 58 facetten, vorm waterdruppel
- Emerald – 48 tot 50 facetten, rechthoekige facetten aan alle kanten van de hoeken
- Hart
- Asscher
- Radiant
Criteria prijsbepaling geslepen diamant
Het bewerken van diamanten gebeurt voor Eclat (het schitterend breken van licht).
De schittering en het kleurenspel na bewerking wordt beoordeeld met de 4 C’s.
C1: Cut – kwaliteit van het slijpen
Hieronder wordt verstaan het maaksel van de steen. De vorm waarin de steen geslepen wordt is een onderdeel hiervan. Het maaksel heeft betrekking op de kwaliteit van het slijpen en de verhoudingen van de slijpvorm. De essentie ligt in de juiste “verhoudingen” en de “verfijning” van de geslepen steen. Onder de verhoudingen wordt verstaan de hoogte van de kroon, de kroonhoek, de diepte van de paviljoenzijde, de tafelspiegeling en de verhouding van de rondist ten opzichte van de totale diepte van de steen.
Onder de verfijning wordt verstaan de precieze afwerking van het totale maaksel. Hoe regelmatig is de rondist, is de kollet zwaar of licht, zijn er symmetrieverschillen tussen kroon en paviljoenzijde, sluiten de facetten recht op elkaar aan, ligt de kollet exact in het midden of ligt de tafel decentraal?
Al deze zaken zijn direct van invloed op het spel van het licht in de steen. Het maaksel is mensenwerk, in tegenstelling tot de zuiverheid, kleur en ten dele het gewicht. Het is dan ook een grote prijsbepalende factor in de vier “C”’s: een steen met een mooi rond gewicht, loepzuiver en de hoogste kleur in een briljante slijpvorm kan een topsteen lijken, maar als de steen te diep geslepen is (spijker) of te ondiep (visoog) dan is het lichtspel in de steen dood en heeft de steen een geringere waarde. (bron: wikipedia)
C2: Carat – gewicht van de diamant
De massa van edelstenen wordt uitgedrukt in caraat (1 caraat = 0,2 gram). Het caraat wordt onderverdeeld in 100 punten en wordt altijd in twee decimalen uitgedrukt, bijvoorbeeld 0,24 karaat of 24 punt. De caraat heeft zijn oorsprong in een in de oudheid gebruikt standaardgewicht: dat van een zaadje van de johannesbroodboom. (bron: wikipedia)
C3: Clarity – helderheid van de diamant
De zuiverheid van geslepen diamant. De steen kan zowel in- als uitwendig kenmerken vertonen. De inwendige bestaan veelal uit gletsen (inwendige scheuren), resten koolstof die niet geheel uitgekristalliseerd zijn of insluitingen van stikstof.[16] Ze komen in allerlei vormen voor maar ook in diverse gradaties van intensiteit. Het zijn groeilijnen die de opbouw van de ruwe steen laten zien. Ook zijn er uitwendige kenmerken zoals “baard”, die overblijft wanneer de steen te hard gesneden is, en “nijf” die achterblijft wanneer de steen zuinig gesneden is. Beide kenmerken zijn op de rondist te zien. Al deze kenmerken bepalen de zuiverheid van de steen die in verschillende categorieën wordt ingedeeld: LC, VVS1, VVS2, VS1, VS2, SI1, SI2, P1, P2, P3. De beoordeling hiervan gebeurt altijd visueel met een loep en onder een lamp die een licht uitstraalt gelijkwaardig aan daglicht. De loep heeft een vergroting van 10 en is een achromaat, vrij van sferische en chromatische aberraties. Dit wil zeggen dat de diamant volledig scherp en zonder kleurafwijkingen kan waargenomen worden door de lens van de loep. (bron: wikipedia)
Tabel voor de zuiverheid ten opzichte van de zichtbaarheid van de inwendige kenmerken:
C4: Color – kleur van de diamant
Hoe een kleurdiamant beoordeeld wordt, is tamelijk subjectief. Een zuivere diamant is kleurloos. Meestal geldt dan ook; hoe minder kleur, hoe zuiverder, dus hoe waardevoller. Bepaalde relatief veel voorkomende verkleuringen, zoals geel, laten de waarde van de diamant dalen. Uiteraard blijven deze stenen waardevol; in 2011 werd een gele diamant geveild voor circa 8 miljoen euro. Minder voorkomende kleuren zoals roze en blauw zorgen daarentegen voor een waardestijging; in 2010 bracht een roze diamant het recordbedrag van 34 miljoen euro op. Ook zwarte diamant, die mogelijk van buitenaardse oorsprong is, is zeldzaam. In 2011 en 2012 ontdekten wetenschappers voor het eerst hemellichamen die volgens hen voornamelijk uit diamant bestaan, al wordt de claim uit 2011 betwist.
De kleur wordt bepaald aan de hand van een set zogenaamde ijkstenen (de zogenaamde masterstones). Dit is een door verschillende vooraanstaande diamantairs beoordeelde verzameling stenen met verschillende kleuren in de hoogste graden, die als standaarden worden beschouwd. De beoordeling gebeurt meestal visueel (met het oog). Er zijn er ook elektronische beoordelingen mogelijk, bijvoorbeeld door een fotospectrometer. (bron: wikipedia)
Het IDC (International Diamond Council) gebruikt het volgende kleurenschema:
Eclat exclusieve gouden sieraden en diamant
Eclat exclusieve gouden sieraden werkt uitsluitend met natuurlijke diamanten. Een prachtig product gevormd in de bodem van de aarde. Diamanten bij Eclat zijn gecertificeerd. De herkomst en de kwaliteit is dus altijd gegarandeerd.